dinsdag 27 november 2012

Professionele deugden in het onderwijs


In Plato's Gorgias legt Socrates (hier in het groen op een fresco van Rafael) het verschil uit tussen het overdragen van specifieke kennis en vaardigheden enerzijds en het geven van onderwijs anderzijds. 

Socrates zet zich in deze dialoog af tegen de Sofisten. De Sofisten brachten hun leerlingen trucjes bij hoe je je toehoorders kon overtuigen van je standpunt - met specifieke, vooraf uitgedokterde "skills", die je bij een Sofist tot in de puntjes kon leren. De leraar kan het trucje al, en nu gaat hij het zijn leerlingen bijbrengen.

Socrates stond met het onderwijs aan zijn leerlingen iets anders voor ogen.
Voor Socrates is onderwijs in zijn uiterste consequentie een gezamenlijke zoektocht van leraar en leerlingen, naar wat er nodig is voor mensen om tot volle bloei te komen, een zoektocht naar wat het goede leven inhoudt. 

Daarin zetten leraren en leerlingen beide in gelijke mate zichzelf op het spel. Het antwoord staat niet bij voorbaat vast. Zowel leraar als leerlingen zullen hun nek moeten uitsteken en met tact te werk gaan op zoek naar de juiste toegangsweg. Ook zal er tussen leraar en leerlingen misschien nooit overeenstemming bereikt worden over wat het goede leven is, en wat je moeten leren en doen om het dichterbij te brengen. Het is niet zo dat de leraar het allemaal al weet en dat de leerling het eenvoudigweg van hem zal moeten aannemen - het is een dialoog waarin zowel leraar als leerling een stem heeft. En in de dialoog is het, dat het onderwijs plaats vindt.

Het onderwijs als professie doet een uniek beroep op het Delfisch gebod: "Ken uzelve". Zelfreflectie is in de optiek van Socrates een centrale deugd voor wie onderwijs geeft. Wie onderwijs geeft, dient bij zichzelf te rade te gaan wat voor hem het goede leven behelst en wat volgens hem de beste manier is om het goede leven na te streven. Niet om, nadat hij het antwoord op die vraag voor zichzelf heeft vastgesteld, zijn waarheid aan zijn leerlingen op te leggen, maar om in de dialoog aan zijn leerlingen voor te leven wat zelfonderzoek inhoudt en hen op hun beurt tot zelfreflectie aan te sporen. Door het zelf te doen, toont de leraar zijn leerlingen wat het inhoudt om jezelf steeds vragen te blijven stellen en er met anderen over in gesprek te gaan.

Het gaat er niet om je leerlingen vooraf vastgestelde regels en dogma's in te prenten, noch om je leerlingen in een bepaald waardensysteem in te voeren - waar het om gaat is, als leraar iemand te worden die vragen omtrent waarden en deugden serieus neemt, en die zijn eigen zelfontplooiing en zelfonderzoek even belangrijk vindt als de ontplooiing en zelfkennis van zijn leerlingen. Het gaat om de ontwikkeling van oordeelsvermogen, morele gevoeligheid en karakter - niet om overgave aan een bepaald vooraf gegeven waardensysteem.

Tony Wagner verwijst ook naar Socrates als inspiratiebron voor zijn "21st century skills", die dus eigenlijk geen "skills" zijn en ook niet eenentwintigste-eeuws. Het zijn eerder een soort deugden, die bovendien teruggaan tot de vijfde eeuw voor Christus, maar nog steeds gelden. Kritische reflectie, analytisch vermogen, bereidheid tot dialoog, weten dat je niets weet, nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht, verantwoordelijkheid.

Ik schreef dit blog nav een artikel van David Carr "Professional and personal values in education and teaching" in: Oxford Review of Education 32:02, 171-183
Als je het artikel lezen wil, dan kan ik het je toesturen.


2 opmerkingen:

  1. Nou dat lijkt me wel wat, dat artikel van David Carr.

    En wat een heerlijke zin schreef je ' ... "21st century skills", die dus eigenlijk geen "skills" zijn en ook niet eenentwintigste-eeuws.'

    Vriendelijke groet,

    Joek van Montfort
    (van Scarcthweb, dat de zandbak de school wil induwen in plaats van de toets de zandbak in)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 'Het gaat om de ontwikkeling van oordeelsvermogen, morele gevoeligheid en karakter - niet om overgave aan een bepaald vooraf gegeven waardensysteem.'

    Kan ik daaruit concluderen dat je de nadruk wil leggen op metacognitieve vaardigheden?

    Kinderen hebben natuurlijk wel praktische kennis en vaardigheden nodig om op te kunnen reflecteren.

    Een vooraf gegeven waardensysteem heeft dan toch heel grote voordelen, het biedt immers consistentie en samenhang in die kennis. Iets waar kinderen dol op zijn. Natuurlijk zijn kinderen van nature onderzoekers. Maar ze zijn ook dol op zekerheid.

    Kunnen we ze die zekerheid echt niet meer bieden? Ik geef meteen toe dat ik niet zou weten welk waardesysteem we zouden moeten overdragen. Ik zie geen reden om de maatschappij al te ingrijpend te veranderen, dus lijkt (sociaal)-liberaal me de enige realistische optie.

    Maar kun je een liberaal waardensysteem overdragen?
    Of is het niet overdragen van een waardensysteem misschien juist wel de manier bij uitstek om ons liberale waardesysteem over te dragen?

    Heb jij hier een gedachte over? Of ga je misschien in andere stukken op dit punt in?

    Alvast bedankt voor je aandacht.

    Vr. Groet,

    Niels (De Schoolmeester)

    BeantwoordenVerwijderen